بیزندهلغتنامه دهخدابیزنده . [ زَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بیختن . (یادداشت مؤلف ). که بیزد. کسی که چیزی را غربال کند. (فرهنگ فارسی معین ).
بزندگیلغتنامه دهخدابزندگی . [ ب َ زَ دَ / دِ ] (حامص )حالت و چگونگی بزنده . رجوع به بزنده و بزیدن شود.
کافوربیزلغتنامه دهخداکافوربیز. (نف مرکب ) کافور بیزنده . کافوربار.- ابر کافوربیز ؛ ابری که برف بارد.
سمن بیزلغتنامه دهخداسمن بیز. [ س َ م َ ] (نف مرکب ) بیزنده ٔ سمن . || مجازاً، خوشبو. معطر : مرغ دل انگیز گشت باد سمن بیزگشت بلبل شبخیز گشت کبک گلو برگشاد.منوچهری .