لغتنامه دهخدا
تافتگی . [ ت َ / ت ِ ] (حامص ) تابیدگی . (ناظم الاطباء): قبیل ؛ اول تافتگی رشته و دبیر؛ آخر تافتگی آن . (منتهی الارب ). || پیچیدگی . (ناظم الاطباء). کجی . || برگشتگی . || خستگی . آزار و اذیت . (ناظم الاطباء). || غَرَض ؛ تافتگی و اندوهناکی . (