ترقنجلغتنامه دهخداترقنج . [ ت َ ق َ ] (اِ) آماس بیضه و فتق . (ناظم الاطباء). بادخایه یعنی دبه که غر و تنج نیز گویند، حکیم سوزنی : عجب آید مرا ز تو که همی چون کشی بادخایه و ترقنج .(لسان العجم شعوری ج 1 ورق <