لغتنامه دهخدا
طهران . [ طِ ] (اِخ ) دهیست به اصفهان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). از قراء اصفهانست و جماعتی از محدثان از آنجا برخاسته اند. (معجم البلدان ). در مشرق فریدن واقع است . و حمداﷲ مستوفی نیز در نزهة القلوب ، طهران را یکی از قراء ناحیت جی اصفهان شمرده است . (نزهةالقلوب چ لیدن ص <spa