لغتنامه دهخدا
ت-رنی-ح . [ ت َ ] (ع مص ) بیهوش شدن یقال رنح (مجهولاً) اذا غشی علیه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || ناو ناوان رفتن از سستی استخوان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || عارض شدن سستی در استخوانها و ناتوانی در جسم هنگام گری