جارةلغتنامه دهخداجارة. [ رَ ] (ع اِ) تأنیث جار. (اقرب الموارد). || زوجه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). اعشی گوید : اءَجارتنا بینی فانک طالقه . (اقرب الموارد). || دبر. || بنانج . (منتهی الارب ). ضرة. هوو. وسنی . || ج ِ جائر. (اقرب الموارد). || زن همسایه . ج ، جارات .
جارةلغتنامه دهخداجارة. [ جارْ رَ ] (ع ص ، اِ) جردهنده . کسره دهنده . || راه بسوی آب . || شتری که به مهار کشیده شود. فاعلةبمعنی مفعولة مثل راضیة و دافق بمعنی مرضیة و مدفوق . و فی الحدیث : لا صدقةَ فی الابل الجارة و هی رکائب القوم لان الصدقة فی السوائم . (منتهی الارب ). || دست آهنگ . ماله ٔ زمی
جورهلغتنامه دهخداجوره . [ رَ / رِ ] (اِ) همرنگ و هم وزن . || مقابل کوب (؟). || جفت چیزی . (برهان ). بعقیده ٔ مؤلف آنندراج این کلمه هندی فارسی شده است : شهباز فلک جوره ٔ این کرکس نیست چون خرقه ٔ شالم بجهان اطلس نیست .در دهر
جویریةلغتنامه دهخداجویریة. [ ج ُ وَ ری َ ] (اِخ ) دختر حارث بن ابی ضرار، از خزاعة. یکی از زوجات رسول (ص ). وی قبل از آنکه در حباله ٔ نکاح پیغمبر درآید زوجه ٔ مسافعبن صفوان بود. مسافع در وقعه ٔ مریسیع بسال ششم هجری بقتل رسید. پدر جویریة در دوره ٔ جاهلیت رئیس قوم خود بشمار میرفت . نام نخستین اوبر
زارحلغتنامه دهخدازارح . [ رَ ] (اِخ ) (ظهور نو) پادشاه حبش یا کوش که در زمان آسا با لشکر بیشمار برزم یهودا برخاست و در مریشه در وادی صفاته منهزم گشت . (دوم تواریخ ایام 14:9) (قاموس کتاب مقدس ). و بنقل بستانی در چهاردهمین سال
عین جارةلغتنامه دهخداعین جارة. [ ع َ ن ِ رَ ] (اِخ ) ضیعه ای است مشهور در اعمال حلب . بین این ضیعه و «هونة» حجری است که داستانی برای آن نقل کرده اند. رجوع به معجم البلدان شود.
جردهندهلغتنامه دهخداجردهنده . [ ج َ دَ هََ دَ / دِ ] (نف مرکب ) ادواتی که چون بر سر اسم درآید آن را جر دهد. حروف جاره . جاره . رجوع به جاره و حروف جاره و حرف جر شود.
ايجاردیکشنری عربی به فارسیاجاره , کرايه , اجاره نامه , اجاره دادن , کرايه کردن , مال الا جاره , منافع , اجاره کردن
حجارةلغتنامه دهخداحجارة. [ ح ِ رَ ] (اِخ ) الحجارة. وادی الحجارة. نام شهری است به اندلس . رجوع به وادی الحجارة و معجم البلدان شود.
حجارةلغتنامه دهخداحجارة. [ ح ِ رَ ] (ع اِ) ج ِ حَجَر. (معجم البلدان ) (ترجمان القرآن ). و آن برخلاف قیاس است . و در دستور اللغة ادیب نطنزی آمده است که حجارة جمع حجرة است . حجاره . سنگها : شراب او سراب وجامش اودیه و نقل او حجاره و حصای او. م
رشح الحجارةلغتنامه دهخدارشح الحجارة. [ رَ حِل ْ ح ِ رَ ] (اِخ ) لقب عبدالملک بن مروان که بسبب بخلش بدان ملقب شده است . (از تاریخ سیستان ذیل ص 107 از «المستطرف فی کل فن مستظرف »).
مجارةلغتنامه دهخدامجارة. [ م ُ جارْ رَ ] (ع مص ) با کسی ننگ ونبرد کردن . (تاج المصادر بیهقی ). برابری کردن کسی را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || دیر داشتن حق کسی را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). مماطله کردن و منه الحدیث «لا تجار اخاک ولاتشاره » (از اقرب الموارد). || گناه