جانفزالغتنامه دهخداجانفزا. [ ف َ ] (نف مرکب ) مفرح . مروح . (ناظم الاطباء). نشاطآورنده . جان فزاینده . جان فزای . رجوع به جان فزای شود : بازگو آن قصه کان شادی فزاست روح ما را قوت و دل را جانفزاست .حبذا آن شرط و شادان آن جزاآن جزای دلنواز جان فزا. <p c
جانفزایلغتنامه دهخداجانفزای . [ ف َ ] (نف مرکب ) جان فزاینده . نشاطآورنده : جهان دار یزدان گوای منست که دیدار تو جانفزای منست . فردوسی .جهان جانگزای است و او جانفزای جهان گم کننده ست و او رهنمای . (گرشاسب نام
جانفزاییلغتنامه دهخداجانفزایی . [ ف َ ] (حامص مرکب ) عمل جانفزا. کار آنکه و آنچه جان را بفزاید : ای در نظر تو جانفزایی در سکه ٔ تو جهان گشایی . نظامی .آن یابم از او بجان فزایی کآزرده میان مومیایی . نظامی .
جانفزایلغتنامه دهخداجانفزای . [ ف َ ] (نف مرکب ) جان فزاینده . نشاطآورنده : جهان دار یزدان گوای منست که دیدار تو جانفزای منست . فردوسی .جهان جانگزای است و او جانفزای جهان گم کننده ست و او رهنمای . (گرشاسب نام
جانفزاییلغتنامه دهخداجانفزایی . [ ف َ ] (حامص مرکب ) عمل جانفزا. کار آنکه و آنچه جان را بفزاید : ای در نظر تو جانفزایی در سکه ٔ تو جهان گشایی . نظامی .آن یابم از او بجان فزایی کآزرده میان مومیایی . نظامی .
جانکاهلغتنامه دهخداجانکاه . (نف مرکب ) آنکه جان را بکاهد. (آنندراج ). هرچه جان را بکاهد و روح را خسته کند. دلگیر. جگرسوز. مولم . (ناظم الاطباء). مقابل جانفزا : گرفته سرشان سرسام و جسمشان ابرص ز سام ابرص جانکاه تر بزهر جفا. خاقانی .-
کلیاوه کردنلغتنامه دهخداکلیاوه کردن . [ ک َل ْ وَ / وِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کلافه کردن . سر گشته کردن . گیج ساختن . (فرهنگ فارسی معین ) : ای طوطی عیسی نفس ، وی بلبل شیرین نواهین زهره را کلیاوه کن زین نغمه های جانفزا. <p class="auth
جانفزایلغتنامه دهخداجانفزای . [ ف َ ] (نف مرکب ) جان فزاینده . نشاطآورنده : جهان دار یزدان گوای منست که دیدار تو جانفزای منست . فردوسی .جهان جانگزای است و او جانفزای جهان گم کننده ست و او رهنمای . (گرشاسب نام
جانفزاییلغتنامه دهخداجانفزایی . [ ف َ ] (حامص مرکب ) عمل جانفزا. کار آنکه و آنچه جان را بفزاید : ای در نظر تو جانفزایی در سکه ٔ تو جهان گشایی . نظامی .آن یابم از او بجان فزایی کآزرده میان مومیایی . نظامی .
