جان شیرینلغتنامه دهخداجان شیرین . [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جان خوش . جان عزیز : گر یکی زین چهار شد غالب جان شیرین برآید از قالب .سعدی (از آنندراج ).
ناز جان شیرین کارلغتنامه دهخداناز جان شیرین کار. [ زِ ن ِ ] (صوت مرکب ) آفرینی است که مرشد به پهلوانی که عملی از اعمال ورزشی را خوب انجام دهد، گوید. (یادداشت مؤلف ).
جان شیرانلغتنامه دهخداجان شیران . [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جان شیرین .زندگانی . (ناظم الاطباء). و رجوع به جان شیرین شود.
جانلغتنامه دهخداجان . (اِخ ) یوحنا کاهن که در1816 م . درگذشته است . او راست : قاموس عربی و لاتینی ،که در ذیل آن بعض سوره های قرآن مجید، و منتخباتی دروصف مصر از ابی الفداء، و پا
جانلغتنامه دهخداجان . [ جان ن ] (ع ص ) پوشاننده . تاریک کننده . || ساتر. || (اِ) ج ِ جِن ّ. (اقرب الموارد). اسم جمع جن چنانکه جامل و باقر: لم یطمثهن انس قبلهم و لاجان . (قرآن 5
ناز جان شیرین کارلغتنامه دهخداناز جان شیرین کار. [ زِ ن ِ ] (صوت مرکب ) آفرینی است که مرشد به پهلوانی که عملی از اعمال ورزشی را خوب انجام دهد، گوید. (یادداشت مؤلف ).
جان شیرانلغتنامه دهخداجان شیران . [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جان شیرین .زندگانی . (ناظم الاطباء). و رجوع به جان شیرین شود.
جان در سر کسی کردنلغتنامه دهخداجان در سر کسی کردن . [ دَ س َ رِ ک َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) یا جان در سرِ چیزی کردن . جان را فدای کسی کردن : بگفتا نه آخر دهان تر کنم که تا جان شیرینش در سر کنم .
جان دادنلغتنامه دهخداجان دادن . [ دَ ] (مص مرکب ) مردن . (بهار عجم ). قبض روح شدن . جان سپردن . سَهف . (منتهی الارب ). جود. (منتهی الارب ). مالک . رُیوق . (منتهی الارب ). تَفَیﱡظ. (