لغتنامه دهخدا
جخیف . [ ج َ ] (ع ص ، اِ) جان و روح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). روح . نَفس . (قطر المحیط). || عقل . (ذیل اقرب الموارد). وقع ذلک فی جخیفی ؛ ای فی روعی . (ذیل اقرب الموارد از لسان ). || لشکر بزرگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (قطر المحیط). || بسیار. فراوان . ب