جعدمویلغتنامه دهخداجعدموی . [ ج َ ] (ص مرکب ) دارای موی مجعد و مرغول . آن که مویش چین و شکنج دارد : همه ماهروی و همه جعدموی همه چرب گوی و همه مشک بوی . فردوسی .تا بت کشمیر بود جعدموی تا زن بدمهر بود جنگجوی
جعدمویانلغتنامه دهخداجعدمویان . [ ج َ ] (اِ مرکب ) ج ِ جعدموی . دارندگان موی مجعد. آنان که موی مرغول و پرچین وشکن دارند : جعدمویانت جعد کنده همی ببریده برون تو پستان . رودکی .صد از جعدمویان زرین کمرصد اسب گرانمایه با ساز زر.<p
غالیه بوفرهنگ فارسی عمیدآنچه بوی غالیه میدهد: ◻︎ من و آن جعدموی غالیهبوی / من و آن ماهروی حورنژاد (رودکی: ۴۹۵).
سپیدگونهلغتنامه دهخداسپیدگونه . [ س َ / س ِ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) سپیدرنگ : هارون مردی بود نیکوروی و جعدموی سپیدگونه و درازبالا. (مجمل التواریخ ).
مشک مولغتنامه دهخدامشک مو. [ م ُ / م ِ ] (ص مرکب ) مشک موی . موی سیاه . (از ناظم الاطباء). که موئی چون مشک به بوی و به رنگ دارد. که زلفانش چون مشک سیاه و خوشبوی است : چنین سرخ دو بسد و مشکموی شگفتی بودگر بود پیرجوی . <p class
غالیه بویلغتنامه دهخداغالیه بوی . [ ی َ / ی ِ ](ص مرکب ) آنچه بوی غالیه دهد. غالیه بو : من وآن جعدموی غالیه بوی من و آن ماهروی حورنژاد. رودکی .تا پدید آیدت امسال خط غالیه بوی غالیه تیره شد و زاهری و
ماهرویلغتنامه دهخداماهروی . (ص مرکب ) ماهرو. ماه چهر. ماه چهره : من و آن جعدموی غالیه بوی من و آن ماهروی حورنژاد. رودکی .همه شاه چهر و همه ماهروی همه راست بالا همه راستگوی . دقیقی .کجا شد آن صنم ماهر
جعدمویانلغتنامه دهخداجعدمویان . [ ج َ ] (اِ مرکب ) ج ِ جعدموی . دارندگان موی مجعد. آنان که موی مرغول و پرچین وشکن دارند : جعدمویانت جعد کنده همی ببریده برون تو پستان . رودکی .صد از جعدمویان زرین کمرصد اسب گرانمایه با ساز زر.<p