لغتنامه دهخدا
جرجانی . [ ج ُ ] (اِخ ) علی بن عبدالعزیزبن حسن بن علی بن اسماعیل ، مکنی به ابوالحسن . فقیه شافعی بود. وی در عین حال شاعری ماهر و نویسنده ای زبردست و خوش خطی بی مانند بشمار می رفت و بمقام قضا رسید و در ری در عصر صاحب عباد قاضی القضاة بود و برای تحصیل علوم و معارف به بیشتر بلاد