جوذابلغتنامه دهخداجوذاب . (معرب ، اِ) معرب گوداب . (مهذب الاسماء) (دهار). و آن طعامی است که از گوشت و برنج و شکر ترتیب دهند. جوذابه . هرچه بپزند بی توابل . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). نشیل .
زودیابلغتنامه دهخدازودیاب . [ زودْ ] (نف مرکب ) زودیابنده . تندفهم . تیزهوش .سریعالانتقال . (فرهنگ فارسی معین ). تیزفهم . زوددریابنده . که زود درک سخن کند. سریعالانتقال . لوذعی . ذکی . لقن . المعی . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : شبی خفته بد بابک زودیاب چنان دید روش
زودیابفرهنگ فارسی عمید۱. زودیابنده.۲. تیزهوش؛ هوشیار؛ باهوش؛ تیزفهم؛ تندفهم: ◻︎ همیبود تا زرد گشت آفتاب / نشست از بر بارۀ زودیاب (فردوسی: ۶/۴۲۶).
جذابلغتنامه دهخداجذاب . [ ج َ ] (ع اِ) مرگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). علم است مرگ را. (از قطر المحیط). منیة. زیرا نفوس را جذب میکند. (از اقرب الموارد).
جذابدیکشنری عربی به فارسیکشنده , جاذب , جالب , دلکش , دلربا , فريبنده , گيرنده , خيلي ظريف , از روي مهارت , عجيب و جالب
جوذابدانهلغتنامه دهخداجوذابدانه . [ ج َ / جُو ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) موضعی که جوذابه را در آن نهند تا بریان گردد. (بحر الجواهر).
جوذابةلغتنامه دهخداجوذابة. [ ب َ ] (معرب ، اِ) جوذاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به جوذاب شود.
ابوالفرجلغتنامه دهخداابوالفرج . [ اَ بُل ْ ف َ رَ ] (ع اِ مرکب ) جوذاب . گوذاب . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء). طعامی از برنج و شکر و گوشت . (قاموس در لغت جوذاب ). جوذابه . ابوالحسن . صاحب برهان گوزاب را با ازاء اخت الرا ضبط کرده و گوید آن آشی است که از گوشت و برنج و نخود و گردکان کنند و گو
ابوالحسنلغتنامه دهخداابوالحسن . [ اَ بُل ْ ح َ س َ ] (ع اِ مرکب ) گوذاب . جوذاب . ابوالفرج . (مهذب الاسماء). جوذابه . (منتهی الارب ). طعامی از برنج و شکر و گوشت . (قاموس ). آشی از گوشت و برنج و نخود و گردکان . (برهان قاطع).
نشیللغتنامه دهخدانشیل . [ ن َ ] (ع اِ) گوشت پاره ای که از دیگ بدون کفگیر با دست برآرند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). گوشت پاره ای که از دیگ به یک کفگیر [ ؟ ] به دست برگیرند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || گوشت بی توابل پخته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از ناظ
گودابلغتنامه دهخداگوداب . (اِ) بر وزن و معنی دوشاب است . (برهان ) : نتوان ساخت از کدو گوداب نه ز ریکاسه جامه ٔ سنجاب . عنصری .نگر که چون بود احوال عیش آن بدبخت که شهد فایق آن شد ز راوقی گوداب . شمس فخری (رش
جوذابدانهلغتنامه دهخداجوذابدانه . [ ج َ / جُو ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) موضعی که جوذابه را در آن نهند تا بریان گردد. (بحر الجواهر).
جوذابةلغتنامه دهخداجوذابة. [ ب َ ] (معرب ، اِ) جوذاب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به جوذاب شود.