حاکمیت

حاکمیت

لغت‌نامه دهخدا

حاکمیت .[ ک ِ می ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) حاکمی . عمل حاکم .- حق حاکمیت ملی ؛ حقی که سازمان ملل برای هر ملتی شناخته و پذیرفته است ، و به موجب آن باید ملتها بر سرنوشت خود مسلط باشند و هیچ ملتی حق مداخله در تعیین سرنوشت ملت دیگر ندارد.

حاکمیت

واژگان مترادف و متضاد

۱. تسلط، سلطه ۲. امارت، حکمرانی، فرمانروایی

حاکمیت

فرهنگ فارسی عمید

(اسم مصدر) [عربی: حاکمیّة] hākemiy[y]at حاکم بودن؛ حکمرانی.

sovereignty

حاکمیت

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] اختیار یا قدرت عالیۀ یکپارچۀ دولت برای وضع و اعمال قوانین در سرزمین‌های تحت صلاحیت خود

حاکمیت

فرهنگ فارسی معین

(کِ یَّ) [ ع . ] (مص جع .) 1 - حاکم بودن ، مسلط بودن . 2 - اعمالی که دولت ها برای اعمال قدرت و حل مسایلی که به حفظ نظم عمومی وابسته است انجام دهند. ؛~ ِ ملی حقی است که سازمان ملل برای هر ملتی شناخته است و به موجب آن ملت ها باید برسرنوشت خود حاکم با...

حاکمیت

دیکشنری فارسی به انگلیسی

dispensation, sovereignty

pooled sovereignty

حاکمیت تجمیعی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] اختیار قانونی که تعدادی از دولت‌ها برای تصمیم‌گیری جمعی و سیاست‌گذاری عمومی به یک سازمان از میان خود واگذار می‌کنند

condominium

حاکمیت مشترک

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] ادارۀ یک سرزمین یا واحد سیاسی به‌ دست دو یا چند دولت به‌طور مشترک

حق حاکمیت

دیکشنری فارسی به عربی

حق السيادة

حاكمیت ارضى

دیکشنری فارسی به عربی

سيادة الأرضي

حاكمیت ملى

دیکشنری فارسی به عربی

السيادة الوطنية

حفظ حاکمیت کشور

دیکشنری فارسی به عربی

الحفاظ علي سيادة البلاد

Government & Binding Theory

نظریۀ حاکمیت و مرجع‌گزینی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[زبان‌شناسی] نظریه‌ای در زبان‌شناسی زایشی که چامسکی آن را در سال 1981 معرفی کرد متـ . نظریۀ اصول و پارامترها principles & parameters theory

تجاوز به حق حاکمیت دولت

دیکشنری فارسی به عربی

الإعتداء علي سيادة الدولة