لغتنامه دهخدا
حبحبوه . [ ] (ع اِ) داود ضریر انطاکی گوید: شجر بالشحر و عمان فی عظم النارجیل و المستعمل من هذا حب اکبر من النارجیل و ارق قشراً و نعم جسما ینکسر عن قطع صغار اقل من الحمص و اکبر، و شی ٔ ناعُم کالدقیق کل ُ الی الغبرة و الصفار. حادُ لذاع شدیدالقبض و الحموضة اذا بقی فی حبه بقیت قو