حذنةلغتنامه دهخداحذنة. [ ح ُ ذُن ْ ن َ ] (اِخ ) زمینی است بنی عامربن صعصعة را. نصر گوید: حذنة موضعی است قرب یمامة بدانسوی وادی حائل . محرزبن مکعبر ضبی گوید : فدی لقومی ما جمعت من نشب اذ لفت الحرب أقواماً باقوام اذ خبرت مذحج عنا و قد کذبت أن لن یروع عن
حذنةلغتنامه دهخداحذنة. [ ح ُ ذُن ْ ن َ ] (ع اِ) اُذُن . (معجم البلدان ). گوش . (مهذب الاسماء). || (ص ) کوتاه . || مرد خردگوش . کوتاه گوش . || شتری که در خردسالی به سواری درآمده تا اینکه شکمش کلان گردیده و کوهانش رفته باشد.
حضنةلغتنامه دهخداحضنة. [ ح ُ ن َ ] (ع اِ) شکست فاحش : اصبح بحضنة سوء؛ شکست فاحش یافت . (منتهی الارب ).
حضنیةلغتنامه دهخداحضنیة. [ ح َ ض َ نی ی َ ] (ع ص ) الاعنز الحضنیة؛ گوسپندان ماده ٔ سخت سیاه یا سرخ . (از اقرب الموارد).