حلال کردن

مترادف

۱. جایزشمردن، مباح کردن
۲. بخشودن، عفو کردن، درگذشتن
۳. ذبح شرعی کردن
۴. روا دانستن

جست‌وجوی دقیق

حلال کردن

فرهنگ فارسی معین

(حَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م .) 1 - جایز شمردن . 2 - بخشودن ، گذشت کردن .

حلال کردن

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. جایزشمردن، مباح کردن ۲. بخشودن، عفو کردن، درگذشتن ۳. ذبح شرعی کردن ۴. روا دانستن

حلال کردن

گویش تهرانی

نجات دادن نعمت از حرامی، ذبح حیوان رو به مرگ

جست‌وجوی هم‌آوا

آب‌سنگ جلبکی

algal reef

واژه‌های مصوب فرهنگستان

آب‌سنگی که بخش عمدۀ آن از بقایای جلبک‌هایی تشکیل شده است که اندامگان‌های اصلی تولیدکنندۀ کلسیم‌کربنات هستند

جلبک‌شکفی

algal bloom

واژه‌های مصوب فرهنگستان

رشد گسترده و ناگهانی جلبک‌ها در آب که اثر نامطلوب در کیفیت آب دارد

فرش جلبکی

algal mat, microbial mat

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لایه‏ای از جلبک‌های سیانوباکتریایی (cyanobacterial) و قارچ‌ها که بر سطح رسوبات رشد می‌کنند

زغال‏سنگ جلبکی

bog head coal, algal coal

واژه‌های مصوب فرهنگستان

زغال‏سنگی که به‌طور عمده از مواد جلبکی تشکیل شده است

هلال هلال

لغت‌نامه دهخدا

هلال هلال . [ هَِ هَِ ] (ص مرکب ) لخت لخت . پاره پاره . (غیاث ). قاچ قاچ : اگر ز سنگ حوادث شود هلال هلال صدا بلند نگردد ز جام درویشان .صائب .

جست‌وجوی متن

حلال و تَبَرّک

حلال بائی

لغت‌نامه دهخدا

حلال بائی . [ ح َ ] (حامص مرکب )حلال بائی طلبیدن . از حلال با، مخفف حلال باد و حلال باشد و یاء نسبت که چون آخر کلمه الف است یعنی آخر حلال بابجا «ی »، «ئی » آورده است . (یادداشت مرحوم دهخدا).

استحلال

استحلال . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) حلال ساختن . || حلال پنداشتن . حلال شمردن . حلال داشتن .(تاج المصادر بیهقی ). بحلال داشتن . (زوزنی ): استحلال حرام ؛ حلال داشتن حرام . || حلال کردن خواستن . حلالی خواستن . (تاج المصادر بیهقی ). بحلی خواستن .

هِلال

گویش بختیاری

حلال.

solen

دیکشنری انگلیسی به فارسی

حلال

جست‌وجوی هم‌آغاز

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال . [ ح ُل ْ لا ] (ع ص ) ج ِحال ّفرودآیندگان . (منتهی الارب ). رجوع به حال شود.

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال . [ ح َ ] (ع ص ) نقیض حرام . و به این معنی گاه بکسر اول آید. (از منتهی الارب ). جایز. سائغ. مباح . طیب . طیبه . (ترجمان القرآن ) : می جوشیده حلال است سوی صاحب رای شافعی گوید شطرنج حلال است ببازمی و قمار و لواطه بطریق سه امام مر ترا

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال . [ ح َل ْ لا ] (ع ص ) بسیار گشاینده ٔ گره . (غیاث ).- حلال مشکلات ؛ مشکل گشای . بسته گشای .|| فروشنده ٔ روغن کنجد. (غیاث ).

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال . [ ح ِ ] (ع اِ) مرکبی است زنان را. || متاع پالان شتر.(منتهی الارب ). متاع الرحل . (اقرب الموارد). || گروهی از مردم که بجایی فرودآمده باشند. || ج ِ حُلَّه . (منتهی الارب ). رجوع به حلة شود.

حلال

فرهنگ فارسی عمید

آنچه که خوردن، نوشیدن، یا انجام دادن آن به‌حکم شرع روا باشد؛ روا؛ جایز؛ مباح.

جست‌وجوی هم‌قافیه

خون حلال

لغت‌نامه دهخدا

خون حلال . [ ح َ ] (ص مرکب ) خون مباح . (آنندراج ). آنکه ریختن خون او جایز است .

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال . [ ح ُل ْ لا ] (ع ص ) ج ِحال ّفرودآیندگان . (منتهی الارب ). رجوع به حال شود.

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال

لغت‌نامه دهخدا

حلال

لغت‌نامه دهخدا

درپیوند

بیشتر بدانید

حلال کردن

مترادف

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ گنجواژه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

گویش بختیاری

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا