حوقةلغتنامه دهخداحوقة. [ ح َ ق َ ] (ع اِ) گروه از هم پاشیده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ).
حوکةلغتنامه دهخداحوکة. [ ح َ وَ ک َ ] (ع ص ، اِ) حاکة. ج ِ حائک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مردان بافنده . (آنندراج ). بافندگان . نساجان . جولاهان . جولاهگان . رجوع به حائک شود.
هوکةلغتنامه دهخداهوکة. [ ک َ ] (ع اِ) گود. مغاک . (آنندراج ) (منتهی الارب ). حفرة. (از اقرب الموارد).
هوکةلغتنامه دهخداهوکة. [ هََ وِ ک َ ] (ع ص ) (ارض ...) زمین بوی ناک . (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
هوقةلغتنامه دهخداهوقة. [ هََ ق َ ] (ع اِ) اوقة. گروه . (منتهی الارب ). || گودالی که در آن آب گرد آید و گل بسیار باشد. ج ، هوق . (اقرب الموارد).
سحوقةلغتنامه دهخداسحوقة. [ س ُ ق َ ] (ع مص ) کهنه شدن . || دراز شدن خرمابن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد).
محوقةلغتنامه دهخدامحوقة. [ م َ ق َ ] (ع ص ) ارض محوقة؛ زمین کم نبات به جهت قلت باران . (منتهی الارب ). زمین کم گیاه از کمی باران . (ناظم الاطباء).