حیرانیلغتنامه دهخداحیرانی . [ ح َ ] (اِخ ) (مولانا...) مؤلف مجالس النفایس درباره ٔ وی گوید: جوانی فانی صفت و درویش وش بوده و بصحبت گرم ، دل مصاحبان خوش مینموده . این مطلع از اوست :تو گنج حسنی و آتش زده ویرانه ٔ ما رامشو همخانه با هر کس مسوزان خانه ٔ ما را.پیکان مکش از سینه ام قصد د
حیرانیلغتنامه دهخداحیرانی . [ ح َ ] (حامص ) سرگشتگی و تحیر. پریشانی . اضطراب . (ناظم الاطباء). حیرت . (آنندراج ) : حیرانی ما بود مراد از همه چیزیارب چه مراد است زحیرانی ما. خیام .طریق اهل ادب خامشی و حیرانی است .<p class="author"
حرانیلغتنامه دهخداحرانی . [ ح َرْ را ] (اِخ ) ابراهیم بن سنان بن ثابت بن قرةبن مروان بن ثابت حرانی بغدادی . پزشک صابئی متوفی 335 هَ . ق . او راست :زبدةالحکم من الحکمة. اغراض کتاب مجسطی . تفسیر مقاله ٔ نخستین از مخروطات . کتاب آلات الظلال . کتاب الرخامة.النخبة
حرانیلغتنامه دهخداحرانی . [ ح َرْ را ] (اِخ ) احمدبن ابی الفتح بن ابی بکر اصفهانی ، مکنی به ابوالشکر. از ابوالعباس احمدبن محمدبن حسین خیاط و ابوالقاسم عبدالرحمان بن ابی عبداﷲبن منده و محمودبن جعفر کوسج و جز ایشان حدیث شنید. یاقوت از سمعانی نقل کند که گفت در اصفهان از گفته ٔ وی حدیث نوشتم و در
حرانیلغتنامه دهخداحرانی . [ ح َرْ را ] (اِخ ) احمدبن حمدان بن شبیب بن حمدان بن محمود حرانی ، ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوعبداﷲ نمیری حنبلی . در حران به سال 603 هَ . ق . بزاد و در قاهره به سال 695 هَ . ق . درگذشت . او راست :
