حیه

حیه

لغت‌نامه دهخدا

حیه . [ ح َ هَِ ] (ع صوت ) زجر است میشان را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

حیه

لغت‌نامه دهخدا

حیه . [ ح َی ْ ی َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بربرود بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. کوهستانی ، معتدل ودارای 190 تن سکنه است . آب آن از چشمه و قنات و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است . راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6...

حیه

لغت‌نامه دهخدا

حیه . [ ح َی ْه ْ ] (ع صوت ) زجر است مر خران را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

حیه

فرهنگ فارسی معین

(حَ یَّ) [ ع . حیة ] (اِ.) مار، افعی . ج . حیات .

حیه

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [عربی: حَیَّة] [قدیمی] hayye = حی

حیه

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [عربی: حَیَّة] (نجوم) hayye از صورت‌های فلکی نیمکرۀ شمالی به شکل مار؛ حیة‌الحوّا.

حیه

واژگان مترادف و متضاد

۱. افعی، مار ≠ عقرب، رتیل، کژدم ۲. زنده، جاندار ≠ بیجان ۳. پویا، پرتلاش ۴. استوار، قوی، محکم

حیة

لغت‌نامه دهخدا

حیة. [ ح َی ْ ی َ ] (ع ص ) مؤنث حی زنده . (اقرب الموارد). || (اِ) مار. ج ، حَیّات ، حیوات . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع به تحفه ٔ حکیم مؤمن شود. || نوعی کرم معده . (ضریر انطاکی ). رجوع به حیات شود. || ستاره ها که مابین فرقدین و بنات نعش ا...

Serpens, Ser, Serpent

حَیّه

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[نجوم] صورت فلکی استوای آسمان، در همسایگی صورت بزرگ حوّا، که ستاره‌های نسبتاً کم‌نور آن به شکل ماری بزرگ تصور می‌شود

حَيَّةٌ

فرهنگ واژگان قرآن

مار بزرگ

لعاب حیه

لغت‌نامه دهخدا

لعاب حیه . [ ل ُ ب ِ ح َی ْ ی َ / ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زهر مار.

حوا و حیه

لغت‌نامه دهخدا

حوا و حیه . [ ح َوْ وا وَ ح َی ْ ی َ / ی ِ ] (ترکیب عطفی ) (اصطلاح هیأت ) دو صورت از صور شمالی فلک است درهم پیوسته یکی حوا و دیگری راحیه خوانند و آن بصورت تنی است بر پای ایستاده و ماری را بر پشت خویش بدو دست گرفته و مار سر و دم را بسوی بالا کشیده حا...

ابن ابی حیه

لغت‌نامه دهخدا

ابن ابی حیه . [ اِ ن ُ اَ ح َی ْ ی َ ] (اِخ ) منجم . از مردم بغداد. شاگرد جعفربن مکتفی و از پیوستگان اوست و جعفربن مکتفی را در این علوم دست و تتبع بوده است . (از قفطی ).

صورت فلکی حیه

دیکشنری فارسی به عربی

ثعبان