لغتنامه دهخدا
خانه ٔ نه در. [ ن َ / ن ِ ی ِ ن ُه ْ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دنیا. روزگار. (ناظم الاطباء). کنایه از دنیا آمده بدین تعبیرکه زمین را افلاک محیط است و فلک نه است و در هر فلک دری است . (از آنندراج ). || قالب آدمی . (ناظم الاطباء). خانه کنایه