خاکروبه دانلغتنامه دهخداخاکروبه دان . [ ب َ / ب ِ] (اِ مرکب ) محلی که خاکروبه در آن می ریزند. آشغال دان . جای آشغال . مَنهَرَه . خاکدان . خاشکدان . سَلَّه .
خاکروبهلغتنامه دهخداخاکروبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) گرد و خاشاک که از رُفتَن صحن و جا پیدا می آید. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). دم جاروب . مطلق فضول از خاک و خاشاک و غیره . آشغال . خُمامَه . (منتهی الارب ). سُباطَه . (منتهی الارب ) (دهار). سُفارَه . کُناسَه .قُ
زبیلدانیلغتنامه دهخدازبیلدانی . [ زَ ] (اِ مرکب ) (در تداول عامه ) خاکروبه دان .خاکروبه دانی . زبلدان . مکانی برای گرد کردن زباله .
زبیلدانلغتنامه دهخدازبیلدان . [ زَ ] (اِ مرکب ) خاکروبه دان و جایی که در آن خاکروبه جمع کنند، و توامره نیز گویند. (ناظم الاطباء). رجوع به زبلدان ، مزبله ، زبیلدانی شود.
زباله دانلغتنامه دهخدازباله دان . [ زُ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) جای یا ظرفی که برای ریختن خاکروبه و کثافات در منزل و غیره تعیین میشود. رجوع به مزبله و خاکروبه دان شود.
منهرةلغتنامه دهخدامنهرة. [ م َ هََ رَ ] (ع اِ) جای خاکروبه انداختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). جایی که در آن خاکروبه می ریزند. (ناظم الاطباء). خاکدان . خاکروبه دان . ج ، مناهر. (یادداشت مرحوم دهخدا). آنجا که خاک بیفکنند از در سرای . (مهذب الأسماء).
خاکروبهلغتنامه دهخداخاکروبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) گرد و خاشاک که از رُفتَن صحن و جا پیدا می آید. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). دم جاروب . مطلق فضول از خاک و خاشاک و غیره . آشغال . خُمامَه . (منتهی الارب ). سُباطَه . (منتهی الارب ) (دهار). سُفارَه . کُناسَه .قُ
خاکروبهلغتنامه دهخداخاکروبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) گرد و خاشاک که از رُفتَن صحن و جا پیدا می آید. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). دم جاروب . مطلق فضول از خاک و خاشاک و غیره . آشغال . خُمامَه . (منتهی الارب ). سُباطَه . (منتهی الارب ) (دهار). سُفارَه . کُناسَه .قُ