خجولهلغتنامه دهخداخجوله . [ خ ِ ج َ / جو ل َ / ل ِ ] (اِ) آبله را گویند که بسبب کار کردن یاسوختن و راه رفتن در دست و پا و اعضا بهم رسد. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (فرهنگ ضیاء) (فرهنگ شعوری ج <span class="hl" dir
خجالةلغتنامه دهخداخجالة. [ خ َ ل َ ] (ع مص ) بسیارنبات شدن . (مصادراللغة زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ).
آبلهلغتنامه دهخداآبله . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (اِ) برآمدگی قسمتی از بشره بعلت سوختگی یا ضرب و زخم و گرد آمدن آب میان بشره و دمه یعنی جلد اصلی . تاوَل . مَجْل . مَجْله . نفط. جدر. بثره . دژک . خجوله . نفاطه : یا بکفش اندر بکفت و آبله شد