لغتنامه دهخدا
خدیوند. [ خ ِ وَ ] (اِ) مالک . خداوند. مولی . (یادداشت بخط مؤلف ). ظاهراً ممال خداوند است : آن نفس حضرت خواجه را بخدیوند کنیزک رسانیدم ، شاد شد و معاملت من قبول کرد. (انیس الطالبین بخاری نسخه ٔ خطی کتاب خانه مؤلف ). خواجه پرسیدند که از کنیزک خبری شد؟