خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
خرب پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
خرب
/xarb/
معنی
= اخرب
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجه‌ای یافت نگردید.
-
جست‌وجوی دقیق
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ ] (ع اِ) مغاکچه ٔ سرین . || فساد در دین . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ رَ ] (اِخ ) سرزمین سخت و پرسنگلاخی است بین «سجا» و «ثعل » در دیار بنی کلاب . (از معجم البلدان ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ رَ ] (ع اِ) شوات نر. ج ، خَربان . || موی فراخیده ٔ در تهیگاه . || موی در وسط مرفق که بعض آن فراخیده و بعضی غیر فراخیده باشد. ج ، اخراب ، خراب ، خربان .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ رِ ] (اِخ ) اسم سرزمین وسیعی است بین «هبت » و «شام ». (از معجم البلدان ).- دورالخرب (اِخ ) ؛ نام موضعی است به سرمن رأی . (از معجم البلدان ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ رِ ] (اِخ ) نام کوهی است به نزدیکی تعار بقبله ابلَی در دیار سلیم که بدون گیاه است کندی می گوید: بعضی ها در باره آن ساخته اند : و ما الخرب الدانی کان قلاله نجات علیهن الاجلة هجد.(از معجم البلدان یاقوت ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ رِ ] (اِخ ) نام موضعی بوده است بین فَید و کوه سعد بر راه مدینه . (از معجم البلدان ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ رِ ] (ع اِ) تیزی کوه بر آمده . || مغاکی از زمین . || (ص ) جای خراب و ناآبادان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ویران . (یادداشت بخط مؤلف ) : ور رهی خواهی ازین سجن خرب سرمکش از وست واسجد واقترب . مولوی (مثنوی ).بیت من ا...
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ َ] (ع مص ) زدن بر سوراخ گوش کسی . || سوراخ کردن چیزی را. || شکافتن چیزی را. || ویران کردن خانه . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || (اصطلاح عروض ) اجتماع خرم و کف ّ است چنانکه مفاعیلن مفعول شود بضم لام و بدون تنوین . کذ...
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [ خ ُ ] (ع اِ) مغاکچه ٔ سرین . || فساد در دین . || کرانه ٔ ریگ توده . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
-
خرب
لغت‌نامه دهخدا
خرب . [خ َ رَ ] (ع مص ) شکافته گوش گردیدن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || سوراخ مدور در گوش کردن . (ناظم الاطباء) (از لسان العرب ).
-
خرب
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] (ادبی) xarb = اخرب
-
خرب
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] [قدیمی] xareb = خراب
-
خرب
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی، جمعِ خراب] [قدیمی] xerab = خراب
-
خرب
فرهنگ فارسی معین
(خَ رِ) [ ع . ] (ص .) ویران .
-
خرب
فرهنگ فارسی معین
(خَ) [ ع . ] (مص ل .) 1 - خراب شدن ، ویران شدن . 2 - از تصرفات عروضی است مرکب از خرم و کف .