خریابولغتنامه دهخداخریابو. [ خ َرْ ] (اِ مرکب ) یابوی بدشکل و قوی هیکل .(یادداشت بخط مؤلف ). || هرچیز بدهیکل ناهموار. (یادداشت بخط مؤلف ). || آلتی که به جهت راه رفتن اطفال سازند. (یادداشت بخط مؤلف ).
خرابیلغتنامه دهخداخرابی . [ خ َ ] (اِخ ) ابوبکر محمدبن صرح بغدادی معروف به خرابی ، از روات است . او از محمدبن اسحاق مسیبی و غیره حدیث دارد و ابوبکربن مجاهد و ابوالحسین بن منادی از او روایت دارند. (از معجم البلدان ).
خرابیلغتنامه دهخداخرابی . [خ َ ] (حامص ) ویرانی . (از ناظم الاطباء) : سه پایه بر فلک زد زین خرابی گذشت از پایه ٔ خاکی و آبی . نظامی .به ز خرابی چو دگرکوی نیست جز بخرابی شدنم روی نیست . نظامی .خرابی
خرپاپولغتنامه دهخداخرپاپو. [ خ َ ] (اِ مرکب ) چیزیست که از چوب سازند و در زیر آن دو غلطک نصب کنند و اطفال نوپارا راه رفتن آموزند. این کلمه در اصل خریابو است بمعنی یابوی بدشکل قوی هیکل ، و هر چیز بدشکل ناهموار راگویند و در اصطلاح چیزیست که بجهت راه رفتن اطفال سازند. لغت محلی شوشتری است . (یادداش