لغتنامه دهخدا
خریم . [ خ ُ رَ] (اِخ ) ابن اوس بن حارثةبن لام طائی صحابی بود. ابن ابی حثیمه و بزار و ابن شاهین از طریق محمدبن منهب نقل کردند که او گفت : خریم بن اوس نقل کرد که در نزد رسول اﷲ بود و عباس به رسول خدا گفت من قصد دارم تا ترامدح کنم پیغمبر گفت بیاور مدح خود را که خداوند دندانهایت