خجلیلغتنامه دهخداخجلی . [ خ َ ج ِ ] (حامص ) شرم . حیاء. شرمندگی . خجلت . (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) : شکر نخواهد وگرتو شکرش گویی از خجلی روی او شود چو طبرخون . فرخی .تا بهنگام خواندن نامه خجلی نایدت بروز نشور. <p class="a
خیزلیلغتنامه دهخداخیزلی . [ خ َ زَ لا ] (ع اِ) نوعی از رفتار با تبختر که در آن تفکک اعضاء باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). خیزل .
خجالةلغتنامه دهخداخجالة. [ خ َ ل َ ] (ع مص ) بسیارنبات شدن . (مصادراللغة زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ).
خجلهلغتنامه دهخداخجله . [ خ َ ل َ / ل ِ ] (اِ) کلمه ٔ دیگری بوده است در تداول فارس از خجلت : از رشک هر جویی از آن دجله غرق خجله . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 13).
خجولهلغتنامه دهخداخجوله . [ خ ِ ج َ / جو ل َ / ل ِ ] (اِ) آبله را گویند که بسبب کار کردن یاسوختن و راه رفتن در دست و پا و اعضا بهم رسد. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (فرهنگ ضیاء) (فرهنگ شعوری ج <span class="hl" dir