خسیفهلغتنامه دهخداخسیفه . [ خ َ ف َ ] (ع ص ، اِ) چشم برکنده . (منتهی الارب ). || چاهی که در زمین سنگناک کنند و آب آن جوش زند و قطع نشود. ج ، خُسُف . (از منتهی الارب ).
خسفهلغتنامه دهخداخسفه . [ خ ُ ف َ ] (ع اِ) یک گردکان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خشفهلغتنامه دهخداخشفه . [ خ ُ ف َ ] (ع اِ) آهوبچه ٔ ماده ای که نخست زاده یا نخست برفتارآمده . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). خِشفَه . خَشفَه .
خشفهلغتنامه دهخداخشفه . [ خ ِ ف َ ] (ع اِ) آهوبچه ٔ ماده ای که نخست زاده یا نخست برفتار آمده . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). خَشفَه . خُشفَه .
خسفلغتنامه دهخداخسف . [ خ ُ س ُ ] (ع اِ) این کلمه جمع است «خاسف » و «خَسوف » و «خَسیف » و «خَسیفَه » را.