خشنودلغتنامه دهخداخشنود. [ خ ُ ] (ص ) راضی . خوشحال . مسرور. خوش . مسرور. خرسند. شادمان . (ناظم الاطباء) : داری گِنگی کلندره که شب و روزخواجه ٔ ما را ز کیر دارد خشنود. منجیک .جهان آفرین از تو خشنود باددل بدسگالت پر از دود باد.<b
خشنهلغتنامه دهخداخشنه . [ خ َ ش ِ ن َ ] (ع ص ) مؤنث خشن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ). ج ، خَشِنات : و ینبت البنفسج فی المواضع الطلیلة الخشنة. (ابن بیطار).- ارض خشنة ؛ زمین درشتناک . (یادداشت بخط مؤلف ).