خشکی و تریلغتنامه دهخداخشکی و تری . [ خ ُ ی ُ ت َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) بر و بحر : بخشکی و تری و دریا و دشت بسی راه و بیراه را درنوشت .نظامی .
خسقیلغتنامه دهخداخسقی . [ خ َ س َ ] (ص نسبی ) جامه برنگ گل کافشه : فلک مفرش خود خسقی شفق دار است برای استر صوف و حبر اخضر ما . نظام قاری .برق والا و شعله ٔ خسقی از ته جامه ها زبانه زدند. نظام قاری .<br
خشکیلغتنامه دهخداخشکی . [ خ ُ ](حامص ) یبوست . ضد تری . (از حاشیه برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) : نخستین که آتش ز جنبش دمیدز گرمیش پس خشکی آمد پدیدوزان پس ز آرام سردی نمودز سردی همان باز تری فزود. فردوسی . || بی بارانی . قح
خشکیفرهنگ فارسی عمید۱. خشک و بیآب بودن.۲. (اسم) [مقابلِ دریا] زمین؛ برّ.۳. یبوست.۴. [قدیمی] خشکسالی.
آبآشفتگیaquaturbationواژههای مصوب فرهنگستانآشفتگی نهشتههای باستانشناختی درنتیجة جریان آبهای سطحی و چرخة خشکی و تری
سلهآشفتگیargilliturbationواژههای مصوب فرهنگستانبالا و پایین شدن مواد فرهنگی درون نهشتههای باستانی براثر سله بستن سطح زمین و چرخة خشکی و تری
چارمخالفلغتنامه دهخداچارمخالف . [ م ُ ل ِ ] (اِ مرکب ) چهارمخالف . چهارطبع. چارطبع. حرارت و برودت و رطوبت و یبوست . گرمی و سردی و خشکی و تری : ز دور هفت رونده طمع مدارثبات میان چارمخالف مجوی عیش لذیذ. سنایی .ز سیر هفت مشعبد اسیر ششدره
چهارطبعلغتنامه دهخداچهارطبع. [ چ َ / چ ِ طَ ] (اِ مرکب ) (مرکب از چهار + طبع) مراد گرمی و سردی و خشکی و تری است . (از غیاث اللغات ) (آنندراج ) : روزی دهان پنج حواس و چهارطبعخوالیگران نُه فلک و هفت اخترند. ناص
نغزیلغتنامه دهخدانغزی . [ ن َ ] (حامص ) زیبا و بدیع بودن . رجوع به نغز شود : ز نغزی هر دری مانند تاجی وز او هر دانه شهری را خراجی . نظامی . || لطافت :همه رخ گل چو بادامه ز نغزی همه تن دل چو بادام دوم
خشکیلغتنامه دهخداخشکی . [ خ ُ ](حامص ) یبوست . ضد تری . (از حاشیه برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) : نخستین که آتش ز جنبش دمیدز گرمیش پس خشکی آمد پدیدوزان پس ز آرام سردی نمودز سردی همان باز تری فزود. فردوسی . || بی بارانی . قح
خشکیفرهنگ فارسی عمید۱. خشک و بیآب بودن.۲. (اسم) [مقابلِ دریا] زمین؛ برّ.۳. یبوست.۴. [قدیمی] خشکسالی.
خشکیلغتنامه دهخداخشکی . [ خ ُ ](حامص ) یبوست . ضد تری . (از حاشیه برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) : نخستین که آتش ز جنبش دمیدز گرمیش پس خشکی آمد پدیدوزان پس ز آرام سردی نمودز سردی همان باز تری فزود. فردوسی . || بی بارانی . قح
کله خشکیلغتنامه دهخداکله خشکی . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ خ ُ ] (حامص مرکب ) خلی . دیوانه مزاجی . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کله خشک شود. || کله شقی . یکدندگی . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کله خشک شود. || تریاکی بودن . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کله خشک شود.<
ناخن خشکیلغتنامه دهخداناخن خشکی . [ خ ُ خ ُ ] (حامص مرکب ) عمل ناخن خشک . بی خیری . بی برکتی . نفع خود طلبیدن و به دیگران اندک نفعی نرساندن . رجوع به ناخن خشک شود.
خشکیفرهنگ فارسی عمید۱. خشک و بیآب بودن.۲. (اسم) [مقابلِ دریا] زمین؛ برّ.۳. یبوست.۴. [قدیمی] خشکسالی.