خصم گدازلغتنامه دهخداخصم گداز. [ خ َ گ ُ ] (نف مرکب ) دشمن آزار. دشمن شکن : امیر دوست نواز و امیر خصم گدازامیر شاعرخواه و امیر زائرخوان .فرخی .
خصملغتنامه دهخداخصم . [خ َ ص ِ ] (ع ص ) سخت خصومت . ج ، خصمون . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ).
خسملغتنامه دهخداخسم . [ خ ِ ] (اِ) جراحت . ریش . (از فرهنگ جهانگیری ) (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) .
خشملغتنامه دهخداخشم . [ خ َ ] (ع مص ) شکستن خیشوم کسی . (منتهی الارب ) (ازتاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ). || مست کردن شراب کس را. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خشملغتنامه دهخداخشم . [ خ َ ] (اِ) غضب . خِشم || غصه . انفعال . خِشم . (ناظم الاطباء). رجوع به خِشم شود.
خشملغتنامه دهخداخشم . [ خ َ ] (ع اِ) علت بوی گرفتگی بینی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ).
شاعرخواهلغتنامه دهخداشاعرخواه . [ ع ِ خوا / خا ] (نف مرکب ) طالب و خواستار شاعر. شاعردوست : امیر دوست نواز و امیر خصم گدازامیر شاعرخواه و امیر زائرخوان .فرخی .
زایرخوانلغتنامه دهخدازایرخوان . [ ی ِ خوا / خا ](نف مرکب ) زائرخوان . آنکه مردم را بزیارت خود دعوت کند. || مجازاً کنایت از آنکه زایران و قاصدان خود را چنان نوازش کند و گرامی دارد که کسان بزیارت او راغب شوند و قصد زیارت او کنند : امیر د
دوست نوازلغتنامه دهخدادوست نواز. [ ن َ ] (نف مرکب ) دوست نوازنده . که نوازش دوست کند. آن که دوست پرورد. دوست پرست . که دوست نواخت از او یابد : امیر دوست نواز و امیر خصم گدازامیر شاعرخواه و امیر زائرخوان . فرخی .به روز بزم ز بهر وی اند د
خصملغتنامه دهخداخصم . [خ َ ص ِ ] (ع ص ) سخت خصومت . ج ، خصمون . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ).
خصملغتنامه دهخداخصم . [ خ َ ] (ع مص ) غلبه کردن در خصومت . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ).
خصملغتنامه دهخداخصم . [ خ ِ ] (از ترکی ، اِ) مأخوذ از ترکی دولت . || صاحب و مالک . || رفیق . || خویش . (ناظم الاطباء).
خصملغتنامه دهخداخصم . [ خ ُ ] (ع اِ) جانب . ناحیه . گوشه . یقال : وقع المتاع فی خصم الوعاء؛ ای فی زاویة الوعاء. (از منتهی الارب ). || گوشه ٔ درونی دنباله ٔ مشک که در مقابل دنه آن باشد. ج ، اَخصام ، خُصوم .
چهارخصملغتنامه دهخداچهارخصم . [ چ َ / چ ِ خ َ ] (اِ مرکب ) چهاردشمن . چهارضد. || مجازاً چهارعنصر. رجوع به چارخصم شود.
چارخصملغتنامه دهخداچارخصم . [ خ َ ] (اِ مرکب ) چارعنصر. آب و باد و خاک و آتش : و آن پادشاه ده سر و شش روی و هفت چشم با چارخصمشان به یکی خانه اندرند.ناصرخسرو.
خصملغتنامه دهخداخصم . [خ َ ص ِ ] (ع ص ) سخت خصومت . ج ، خصمون . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ).
خصملغتنامه دهخداخصم . [ خ َ ] (ع مص ) غلبه کردن در خصومت . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ).