لغتنامه دهخدا
زنگک . [ زَ گ َ ] (اِ) که در چشم کشند. صداء. (مهذب الاسماء، یادداشت بخط مرحوم دهخدا): الصداء؛ زنگار آهن و زنگک که در چشم کشند. (ربنجنی ، یادداشت ایضاً). سیاهی که در چشم کشند. (ایضاً). قسمی سیاهی که کمی به سبزی زند و زنان بدان ابروها سیاه کنند. سرمه سنگ است ، آنگاه که از وی اب