خلبنلغتنامه دهخداخلبن . [ خ َ ب َ ] (ع ص ) زن لاغر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ) (از اقرب الموارد). || زن گول . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب ).
گوللغتنامه دهخداگول . (ص ) أبله . نادان . (برهان قاطع) (سراج اللغات )(فرهنگ رشیدی ) (فرهنگ سروری ). احمق . (فرهنگ رشیدی ) (فرهنگ شعوری ). آنکه او را زود فریب توان داد. کودن .کانا. پَپِه . پَخمه . چُلمَن . خُل . چِل . آب دندان . (یادداشت مؤلف ). اَبِک . اَخرَق . اَخلَف . اَدعَب . اَرعَب . ا
لاغرلغتنامه دهخدالاغر. [ غ َ ] (ص ) مقابل فربه . نزار. باریک . باریک اندام . اَعجف . بات ّ. ابضع. تاک ّ. خجیف . خاسف . خل ّ. رجیع. دانق . رزیح . زک ّ. ساهمة. (شتر...) سودالبطون . سغل ، شنون . شاس . ضئیل . ضعیف . ضمد. ضاوی . عجفاء. غث ّ. غثیث . مدخول . غرا. غراة. مهزول . مضطئل . منهوس . متخاوش
نخلبنلغتنامه دهخدانخلبن . [ ن َ ب ُ ] (اِ مرکب ) درخت خرما. (آنندراج )(غیاث اللغات ). خرمابن . (ناظم الاطباء) : چو دور افتد از میوه خور میوه دارچه خرما بود نخلبن را چه خار. نظامی .چو سقراط راداد نوبت سخُن رطب ریز شد خوشه ٔ نخلبن