خودآشنالغتنامه دهخداخودآشنا.[ خوَدْ / خُدْ ش ْ / ش ِ ] (ص مرکب ) آنکه دیگری را آشنا نگیرد. مقابل خودبیگانه . (آنندراج ) : یار من هرچند خودبیگانه و خودآشناست لیک عمری شد نگاهش با نگاهم آشناست .