خوردن گرفتنلغتنامه دهخداخوردن گرفتن . [ خوَرْ / خُرْ دَ گ ِ رِت َ ] (مص مرکب ) به خوردن مشغول شدن . (یادداشت مؤلف ): جرم ؛ خوردن گرفتن جرامه خرما را. (منتهی الارب ).
خوردنلغتنامه دهخداخوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص ) از گلو فرودادن و بلعیدن غذا و طعام و جز آن . (ناظم الاطباء). اوباریدن . بلع کردن . اکل . تناول . جاویدن چیزی جامد. (یادداشت مؤلف ). جویدن . خائیدن . (ناظم الاطباء) : تلخی و شیرینی
خوردینلغتنامه دهخداخوردین . [ خ ُ وَ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان برغان ولیان بخش کرج شهرستان تهران ، شمال راه شوسه ٔ کرج به قزوین . این ده در کوهستان واقع شده با آب و هوای سردسیری و 693 تن سکنه . آب آن از قنات و رودخانه ٔ ولیان و محصول آن غلات و بنشن و صیفی و ا
خوردینلغتنامه دهخداخوردین . [خُرْ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان تاررود بخش حومه ٔ شهرستان دماوند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
قروملغتنامه دهخداقروم . [ق ُ ] (ع مص ) نخست گیاه خوردن گرفتن ستور. || به ضعف و سستی خوردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
وَگِرِفْتَگویش گنابادی در گویش گنابادی یعنی بچه حیوان یا انسان را از شیر خوردن گرفتن ، توقف شیر دادن و تغییر غذای کودک یا حیوان را گویند ، قطع کردن چیزی یا کاری که حالت استمرار داشته
مقرملغتنامه دهخدامقرم . [ م َ رَ ] (ع مص ) نخست گیاه خوردن گرفتن شتر یا به ضعف و سستی خوردن . قَرم . قُروم . (ازمنتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
قرمانلغتنامه دهخداقرمان . [ ق َ رَ ] (ع مص ) نخست گیاه خوردن گرفتن ستور. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || به ضعف و سستی خوردن . (منتهی الارب ). الاکل الضعیف . (اقرب الموارد).
نادرست بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: اخلاقیات بودن، نامردی کردن، ناروزدن، حیله کردن، اخلاقیات را زیرپا گذاشتن، دزدیدن، فریب دادن، دروغ گفتن، تقلب کردن، خرده شیشه داشتن، بدنام بودن خیانت کردن، پیمان شکستن، دبه درآوردن آجیل خوردن (گرفتن)، رشوه گرفتن، رشوه دادن وطن فروختن
خوردنلغتنامه دهخداخوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص ) از گلو فرودادن و بلعیدن غذا و طعام و جز آن . (ناظم الاطباء). اوباریدن . بلع کردن . اکل . تناول . جاویدن چیزی جامد. (یادداشت مؤلف ). جویدن . خائیدن . (ناظم الاطباء) : تلخی و شیرینی
خوردنفرهنگ فارسی عمید۱. فروبردن غذا از گلو؛ چیزی در دهان گذاشتن و فرودادن.۲. [مجاز] به ناروا تصرف کردن: با کلک پولم را خورد.۳. [عامیانه، مجاز] جلوگیری از بروز حالتی مانند گریه یا خنده: گریهاش را خورد.۴. (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] هماهنگ و منطبق بودن: اخلاقش به من نمیخورد.۵. (مصدر لازم) اصابت ک
دانه خوردنلغتنامه دهخدادانه خوردن . [ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) برگرفتن و بدهان نهادن دانه قوت را. اکل دانه . || چینه خواری . دان خوردن : مهترا بلبل انسم پس از این بجزاز دست ادب دانه مخو
داوری خوردنلغتنامه دهخداداوری خوردن . [وَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) از حکم قضا فرمان بردن . به حکومت و حکمیت گردن نهادن . پذیرفتن عقوبت .
دچار خوردنلغتنامه دهخدادچارخوردن . [ دُ خُور / خُر دَ ] (مص مرکب ) ملاقی گشتن از ناگاهان به امری ناسازگار یا ددی یا شخصی .
درخوردنلغتنامه دهخدادرخوردن . [ دَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) شایسته و سزاوار بودن . روا بودن . موافق و مناسب بودن . (ناظم الاطباء). درخور بودن . متناسب بودن . ملائم بودن : همان کن کجا با خرد درخورددل اژدها را خرد بشکرد. <p
درد خوردنلغتنامه دهخدادرد خوردن . [ دَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن درد. تحمل درد : یکی را همه ساله رنج است و دردپشیمانی و درد بایدش ْ خورد. فردوسی .تا وصل ترا هجر تو ای ماه فروخورددردی نشناسم