خوشه (بسته): خوشهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه
خوسهلغتنامه دهخداخوسه . [ س َ / س ِ ](اِ) صورت که در پالیزها برپای کنند گریختن سباع و وحش را. (یادداشت مؤلف ). علامت و صورتی که در فالیزها و کشت زارها نصب کنند تا جانوران از دیدن وی گریزند. (ناظم الاطباء). مترس . لعین . ضَبَغْطَری ̍، کخ . مترسک . || لاس مست
خوشچهلغتنامه دهخداخوشچه . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) دختر نیک . || هر چیز با لطافت و نزاکت . (ناظم الاطباء).
خوصةلغتنامه دهخداخوصة. [ ص َ ] (ع اِ) واحد خوص . یک برگ خرما که بافته باشد یا غیربافته . یک برگ کاکااو و امثال آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (مهذب الاسماء).
خویسهلغتنامه دهخداخویسه . [ خ َ س َ / س ِ ] (اِ) منازعه . مناقشه . مباحثه . (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : ابوعبداله خفیف را با موسی بن عمران جیرفتی خویسه افتاد. (از نفحات الانس جامی از انجمن آرای
خوشه کردنلغتنامه دهخداخوشه کردن . [ ش َ / ش ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بستن خوشه ٔ گیاه . بهم آمدن خوشه ٔ گیاه . بیرون آمدن خوشه ٔ کشت . (یادداشت مؤلف ). اسبال . (تاج المصادر بیهقی ).
سیاهک نیمهآشکارsemi-loose smutواژههای مصوب فرهنگستانسیاهک ناشی از گونههای جنس اوستیلاگو آوِنه (Ustilago avenae) در یولاف و جو که در آن خوشۀ گیاه همانند گیاهانی که دچار سیاهک آشکار شدهاند سیاه است، ولی تودۀ سیاه بهطور کامل پراکنده نمیشود
نساللغتنامه دهخدانسال . [ ن ُ ] (ع اِ) آنچه افتد از پشم و پر و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). ما یسقط من الصوف و الریش عند النسل . (اقرب الموارد) (از المنجد). واحد آن نسالة است .(منتهی الارب ). || خوشه ٔ گیاه حَلی ّ خشک وپراکنده افتاده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم ا
نسالةلغتنامه دهخدانسالة. [ ن ُ ل َ ] (ع اِ) یک عدد پر و پشم افتاده . (ناظم الاطباء). واحد نسال است . رجوع به نسال شود. || یک خوشه ٔ گیاه حَلی ّ خشک شده .(ناظم الاطباء). واحد نسال است . رجوع به نسال شود.
خوشهفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) چندین گُل، دانه، یا میوۀ بههمپیوسته که از ساقۀ گیاه یا شاخۀ درخت آویزان باشند: خوشهٴ انگور، خوشهٴ خرما، خوشهٴ گندم، خوشهٴ جو.۲. (نجوم) = سنبله
خوشهلغتنامه دهخداخوشه . [ ش َ / ش ِ] (اِ) اجتماع گلها و یا میوه ها که بواسطه ٔ محوری که قائم به همه ٔ آنهاست نگاه داشته شده اند مانند خوشه ٔ انگور و خوشه ٔ خرما و خوشه ٔ گندم و خوشه ٔ تمشک و جز آن . (ناظم الاطباء). مجموع حب های رستنی که بهم پیوسته باشد. سنبل
خارخوشهلغتنامه دهخداخارخوشه . [ رِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خاری که بر خوشه ٔ نباتات روید. خاری که بر گیاه میروید. سَفی ̍. (منتهی الارب ). شَعاع . (منتهی الارب ). مَرق . (منتهی الارب ).
قبای خوشهلغتنامه دهخداقبای خوشه . [ ق َ ی ِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آخرین برگ قصب که خوشه را در بر دارد. قنبعه .
می خوشهلغتنامه دهخدامی خوشه . [ م َ / م ِخوَ / خ ُ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ) شرابی است که از سنبل رومی و ساذج به دست آید. (از تذکره ٔ ابن البیطار).
هزارخوشهلغتنامه دهخداهزارخوشه . [ هََ ش َ ] (اِخ ) دهی است از بخش خواف شهرستان تربت حیدریه . جلگه ٔ معتدل و دارای 148 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آن غله ،پنبه و بنشن است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
مشک خوشهلغتنامه دهخدامشک خوشه . [ م ُ / م ِ خو ش َ / ش ِ ] (اِمرکب ) نوعی انگور. (فرهنگ فارسی معین ) : گر اصل مشک را حکما خون نهاده اندپس چون ز مشک خوشه همی خون شود روان .عثما