خون خوردنلغتنامه دهخداخون خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن خون . کنایه از کشتن ، کنایه از قتل : خاطر عام برده ای خون خواص خورده ای ما همه صید کرده ای خود ز کمند جسته ای .
خون جگر خوردنلغتنامه دهخداخون جگر خوردن . [ ن ِ ج ِ گ َ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) اظهار تألم و غصه کردن . (یادداشت بخط مؤلف ) : من باری خون جگر می خورم و کاشکی زنده نیستمی که این خل
خون دل خوردنلغتنامه دهخداخون دل خوردن . [ ن ِ دِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) آزارکسی کردن . موجب رنج و ناراحتی کسی شدن : گر خون دل خوری فرح افزای می خوری ور قصد جان کنی طرب انگیز می کن
خود خوردنلغتنامه دهخداخود خوردن . [ خوَدْ / خُدْ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) غم خوردن بدون آنکه بکس گوید تا تسکین یابد. (یادداشت بخط مؤلف ).
خوش خوردنلغتنامه دهخداخوش خوردن . [ خوَش ْ / خُش ْ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) لذاذ. لذاذت . (تاج المصادر بیهقی ). || خوب خوردن . کنایه از در رفاه زیستن . در نعمت و خصب روزگار گذاشت
کاسه ٔ خون کشیدنلغتنامه دهخداکاسه ٔ خون کشیدن . [ س َ / س ِی ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) خون خوردن . (آنندراج ).
خونفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (زیست‌شناسی) مایعی سرخ‌رنگ و مُرکب از گلبول قرمز، گلبول سفید، پلاسما، و ذرات شناور که در تمام رگ‌ها جریان دارد.۲. (اسم مصدر) [مجاز] قتل؛ کشتار: خون ناحق.۳. [
خونلغتنامه دهخداخون . (اِ) مایعی است سرخ رنگ در بدن جانداران و آن یکی از اخلاط اربعه است بنزدقدما. (یادداشت مؤلف ). دم . (از برهان قاطع). ماده ای قرمزرنگ و سیال که در رگهای بد
خوردنلغتنامه دهخداخوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص ) از گلو فرودادن و بلعیدن غذا و طعام و جز آن . (ناظم الاطباء). اوباریدن . بلع کردن . اکل . تناول . جاویدن چیزی جامد. (یادداشت مو
