لغتنامه دهخدا
خیفاء. [ خ َ ] (ع ص ) مؤنث اخیف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).- ناقه ٔ خیفاء ؛ناقه ای که پوست پستان وی فراخ باشد. (منتهی الارب ). ج ، خیفاوات .- || ناقه ٔ فراخ پستان . (منتهی الارب ). ج ، خیفاوات .|| نوشته یاشعری که یک