داب المیزانلغتنامه دهخداداب المیزان . [ بُل ْ می ] (اِخ ) دهی شش فرسنگ مشرقی فلاحی یادورق قدیم . (فارسنامه ٔ ناصری ص 239).
دعابلغتنامه دهخدادعاب .[ دَع ْ عا ] (ع ص ) مرد بامزاح . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شخص بسیار لعب و مزاح . (از اقرب الموارد). شوخی کننده و لاغ گوی . شوخ . دعابة. و رجوع به دعابة شود.
داعبلغتنامه دهخداداعب . [ ع ِ ] (ع ص ) آبی که برجهد در جریان . || مزاح کننده . لاعب با مزاح . (منتهی الارب ).
دابلغتنامه دهخداداب . (ع اِ) کروفر. (از شرفنامه ٔ منیری ). دارات . شأن و شوکت و خودنمائی . (برهان ) : گر ببینی آنهمه دارات و داب و داروگیرکه به امر شاه و رسم باستان آورده اند.ملا مطهر (از آنندراج )
دبدابلغتنامه دهخدادبداب . [ دَ ] (اِ) آوازه و شأن و شوکت و شکوه و عظمت را گویند. (برهان ). سرفرازی و شکوه و بزرگی و آوازه . || هر چیزی بزرگ . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). دبدابه .
دردابلغتنامه دهخدادرداب . [ دَ ] (اِ) دستنبویه را گویند و آن میوه ای باشد کوچک و مدورو خوشبوی شبیه به خربزه . (برهان ). دستنبویه . (الفاظالادویة) (اختیارات بدیعی ) (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
دمبدابلغتنامه دهخدادمبداب . [ دَ ب َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دلاور بخش دشتیاری شهرستان چاه بهار. آب آن از باران است و سکنه ٔ آن 200 تن و از طایفه ٔ سردارزایی اند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
حرندابلغتنامه دهخداحرنداب . [ ح َ رَ ] (اِخ ) کوهی در برلور. (از سفرنامه ٔ استرآباد و مازندران رابینو ص 130).