دباساءلغتنامه دهخدادباساء. [ دَ / دِ ] (ع اِ) ملخ ماده . (منتهی الارب ). ملخ پیاده . (مهذب الاسماء).
دباسیلغتنامه دهخدادباسی . [ دَ ] (ع اِ) ج ِ دُبسی ، نوعی پرنده . به لغت عراق شفنین بری است . نوعی کبوتر نامه رسان است . (صبح الاعشی ص 389 ج 14). رجوع به دبسی شود.
دبساءلغتنامه دهخدادبساء. [ دَ ] (اِخ ) نام اسپی بوده است تیزرو مجاشعبن مسعود صحابی را. (منتهی الارب ).
دباساءةلغتنامه دهخدادباساءة. [ دِ ءَ / دَ ءَ ] (ع اِ) یکی از دباساء. (منتهی الارب ). رجوع به دباساء شود.
دبوسیلغتنامه دهخدادبوسی . [ د ] (اِخ ) ابوزید عبداﷲبن عمربن عین القاضی از مردم دبوسه ٔ بخارا و از مشاهیر فقهاء حنفی است و اول کسی است که علم خلاف وضع کرده و بر وجود بیرون آورده است . وفات وی در بخارا به سال 403 (یا 430) هَ . ق
دبوسیلغتنامه دهخدادبوسی . [ دَ ] (اِخ ) دبوسیه . شهرکی است از ماوراءالنهر به سغد بر راه سمرقند آبادان وبا نعمت و آبهای روان و درختان . (حدود العالم ) : شحنه علی تکین به دبوسی گریخت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 348). خزانه و آنچه مخفی داشت با
دباساءةلغتنامه دهخدادباساءة. [ دِ ءَ / دَ ءَ ] (ع اِ) یکی از دباساء. (منتهی الارب ). رجوع به دباساء شود.
دباساءةلغتنامه دهخدادباساءة. [ دِ ءَ / دَ ءَ ] (ع اِ) یکی از دباساء. (منتهی الارب ). رجوع به دباساء شود.