دحیةلغتنامه دهخدادحیة. [ دَ ی َ ] (اِخ ) نام پسر معاویه بن بکربن هوازن است . (منتهی الارب ). رجوع به دحوة شود.
دژپیههلغتنامه دهخدادژپیهه . [ دُ هََ / هَِ ] (اِ مرکب ) دژپه که غده است . (از برهان ). و رجوع به دژپه و دژپیه شود.
دعةلغتنامه دهخدادعة. [ دَ ع َ ] (ع اِمص ) اسم است از وَداعة، وتاء آن عوض واو است . (از اقرب الموارد). || راحت . تن آسانی . || فراخی زندگانی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || سکینه و آرامش . (از اقرب الموارد). دعت . و رجوع به دعت شود.
دعةلغتنامه دهخدادعة. [ دَ ع َ ] (ع مص ) آرمیده شدن . (تاج المصادر بیهقی ). تن آسان و فراخ زندگانی گردیدن و راحت و آرام گرفتن . (از منتهی الارب ). وَداعة. و رجوع به وداعة شود.
دعیةلغتنامه دهخدادعیة. [ دَ عی ی َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث دَعی ّ. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به دعی شود.
دعیةلغتنامه دهخدادعیة. [ دَع ْ ی َ ] (ع اِمص ) لغتی است در دعوة. (از منتهی الارب ). رجوع به دعوة شود.
دحوةلغتنامه دهخدادحوة. [ دَ وَ ](اِخ ) نام پسر معاویةبن بکربن هوازن است . (منتهی الارب ). نام پسر دیگر او دحیة است . رجوع به دحیة شود.
دحیه ٔ کلبیلغتنامه دهخدادحیه ٔ کلبی . [ دِ ی َ ی ِ ک َ ] (اِخ )دحیةبن خلیفة الکلبی متوفی به حدود سال 45 هَ . ق . از مشاهیر صحابه ٔ پیغمبر اسلام و به حسن صورت معروف بود. پیغمبر اکرم او را به رسالت نزد قیصر روم شرقی (هرقل ) فرستاد (6
عمرلغتنامه دهخداعمر. [ ع ُ م َ ] (اِخ ) ابن دحیه ٔ کلبی ، مکنی به ابوخطاب . رجوع به ابوخطاب (ابن دحیةبن ...) و عمر (ابن حسن بن علی بن ...) شود.
ادحیةلغتنامه دهخداادحیة. [ اُ حی ی َ ] (ع اِ) جای بیضه نهادن و چوزه برآوردن شترمرغ . اُدحی . ادحوّة.