درافکندنلغتنامه دهخدادرافکندن .[ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افکندن . فکندن . انداختن .برزمین زدن . ساقط نمودن . نگونسار کردن : به یک حمله از جای برکندشان پراکند و از هم درافکندشان . فردوسی .ور زآنک درافکنی به چاهش یا تیغ کشی کنی تبا
رستخیز درافکندنلغتنامه دهخدارستخیز درافکندن . [ رَ ت َ /رَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) رستخیز افکندن . هنگامه بپا کردن . وحشت آفریدن . قیامت بپا کردن : به تیر و کمان و به شمشیر تیزدرافکند در سرکشان رستخیز. فردوسی .
گوی درافکندنلغتنامه دهخداگوی درافکندن . [ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گوی در میدان افکندن . به مبارزه برخاستن . جنگ ورزی کردن . مبارزه کردن . مبارز طلبیدن : یا برو همچون زنان رنگی و بویی پیش گیریا چو مردان اندرآ و گوی در میدان فکن . سنائی .و
غلغل درافکندنلغتنامه دهخداغلغل درافکندن . [ غ ُ غ ُ دَ اَ ک َ دَ] (مص مرکب ) یا غلغل درفکندن . شور و غوغا و بانگ و آواز برآوردن . فریاد و غوغا پدید آوردن : پلپلی چند را بر آتش ریزغلغلی درفکن به آتش تیز. نظامی .چو بلبل سرایان چو گل تازه روی
رستخیز درافکندنلغتنامه دهخدارستخیز درافکندن . [ رَ ت َ /رَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) رستخیز افکندن . هنگامه بپا کردن . وحشت آفریدن . قیامت بپا کردن : به تیر و کمان و به شمشیر تیزدرافکند در سرکشان رستخیز. فردوسی .
گوی درافکندنلغتنامه دهخداگوی درافکندن . [ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گوی در میدان افکندن . به مبارزه برخاستن . جنگ ورزی کردن . مبارزه کردن . مبارز طلبیدن : یا برو همچون زنان رنگی و بویی پیش گیریا چو مردان اندرآ و گوی در میدان فکن . سنائی .و
غلغل درافکندنلغتنامه دهخداغلغل درافکندن . [ غ ُ غ ُ دَ اَ ک َ دَ] (مص مرکب ) یا غلغل درفکندن . شور و غوغا و بانگ و آواز برآوردن . فریاد و غوغا پدید آوردن : پلپلی چند را بر آتش ریزغلغلی درفکن به آتش تیز. نظامی .چو بلبل سرایان چو گل تازه روی
اتعاسلغتنامه دهخدااتعاس . [ اِ ] (ع مص ) برروی افکندن . (تاج المصادر بیهقی ). بروی درافکندن . || بدبخت گردانیدن . || هلاک کردن . || خوار کردن .
هم پنجگیلغتنامه دهخداهم پنجگی . [ هََ پ َ ج َ / ج ِ ] (حامص مرکب )هم پنجه شدن . پنجه درافکندن . نبرد کردن : به هم پنجگی پیل را بشکنم شه پیلتن بلکه پیل افکنم .نظامی .
تثلیملغتنامه دهخداتثلیم . [ ت َ ] (ع مص ) بسیار رخنه درافکندن . (تاج المصادر بیهقی ). رخنه کردن . (آنندراج ). رخنه کردن در آوند و شمشیر. (از قطر المحیط) (از منتهی الارب ). رخنه کردن در آوند. (ناظم الاطباء).
ایحاللغتنامه دهخداایحال . (ع مص ) در گل افکندن .(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).در وحل افکندن . (تاج المصادر بیهقی ). || ببدی سخت درافکندن کسی را. یقال : اوحله فلاناً سراً. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). به بدی سخت افکندن کسی را. (آنندراج ).
پی اندرافکندنلغتنامه دهخداپی اندرافکندن . [ پ َ / پ ِ اَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پی افکندن . آغازیدن . شروع کردن : چو رستم بیامد بیاورد می به جام بزرگ اندرافکند پی .فردوسی .
رستخیز درافکندنلغتنامه دهخدارستخیز درافکندن . [ رَ ت َ /رَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) رستخیز افکندن . هنگامه بپا کردن . وحشت آفریدن . قیامت بپا کردن : به تیر و کمان و به شمشیر تیزدرافکند در سرکشان رستخیز. فردوسی .
گوی درافکندنلغتنامه دهخداگوی درافکندن . [ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گوی در میدان افکندن . به مبارزه برخاستن . جنگ ورزی کردن . مبارزه کردن . مبارز طلبیدن : یا برو همچون زنان رنگی و بویی پیش گیریا چو مردان اندرآ و گوی در میدان فکن . سنائی .و
غلغل درافکندنلغتنامه دهخداغلغل درافکندن . [ غ ُ غ ُ دَ اَ ک َ دَ] (مص مرکب ) یا غلغل درفکندن . شور و غوغا و بانگ و آواز برآوردن . فریاد و غوغا پدید آوردن : پلپلی چند را بر آتش ریزغلغلی درفکن به آتش تیز. نظامی .چو بلبل سرایان چو گل تازه روی
اندرافکندنلغتنامه دهخدااندرافکندن . [ اَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افشاندن . پراکندن : بصد جای تخم اندرافکند بخت بتندید شاخ و برآورد رخت . عنصری . || نوشیدن . بیکبار نوشیدن : تا خبر یابم جامی دوسه اندرفکنم <br