درفشانیلغتنامه دهخدادرفشانی . [ دِ رَ ] (حامص ) درفشان بودن . درخشانی . تلألؤ : چو آفتاب درخشان شود ز چرخ بلندمه چهارده را کی بود درفشانی .(منسوب به منوچهری ).
درفشانیلغتنامه دهخدادرفشانی . [ دُ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) عمل درفشان . پراکندن در. درافشانی . افشاندن دُر. (یادداشت مرحوم دهخدا).- درفشانی کردن ؛ در پراکندن . || سخنان سخت نیکو گفتن . (یادداشت مرحوم دهخدا).- <span class="hl