دریاگذارلغتنامه دهخدادریاگذار. [دَرْ گ ُ ] (نف مرکب ) دریاگذارنده . گذرکننده از دریا. دریابر. که از دریا عبره کند و بگذرد : خسرو فرخ سیر بر باره ٔ دریاگذاربا کمند اندر میان دشت چون اسفندیار. فرخی .خسرو غازی سر شاهان و تاج خسروان می
دریادارلغتنامه دهخدادریادار. [ دَرْ ] (نف مرکب ) دریادارنده . دارنده ٔ دریا. محافظ دریا. حافظ البحر. || در اصطلاح نظامی ، درجه ای از درجات افسران نیروی دریایی . صاحب منصب نیروی دریائی امیرالبحر سوم . (از لغات فرهنگستان ).
صحرابرلغتنامه دهخداصحرابر. [ ص َ ب ُ ] (نف مرکب ) تیزرو. تندرو. سریعالسیر : پیوسته مرا زیر ران هیونی صحرابر و دریاگذار دارد.مسعودسعد.
دریاپیمالغتنامه دهخدادریاپیما. [ دَرْ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) دریاپیمای . دریاپیماینده . طی کننده ٔ دریا. دریاگذار، کشتی دریاپیما، مقابل کشتی رودپیما. (یادداشت مرحوم دهخدا).
دریابرلغتنامه دهخدادریابر. [ دَرْ ب ُ ] (نف مرکب ) دریابرنده . بحرپیما. دریاپیما. طی کننده ٔ دریا. دریاگذار : کُه اندام و مه تازش و چرخ گردزمین کوب و دریابر و رهنورد.اسدی .
دریارولغتنامه دهخدادریارو. [ دَرْ رَ / رُو ] (نف مرکب ) دریاگرفتگی . دریارونده . رونده در دریا. آنکه در دریا رود. دریاگذار. دریاپیما. از عالم (از قبیل ) آتش رو و موکب رو. (آنندراج ). سفرکننده در دریا. (ناظم الاطباء). دریانورد : کله خ
کوه نوردلغتنامه دهخداکوه نورد. [ ن َ وَ ] (نف مرکب ) عبورکننده از کوه . (ناظم الاطباء). کوه پیما. رَقّاء. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : باد چون عزم اوست در ناوردزآن بیابان بُر است و کوه نورد. مختاری .کرد صحرانشین کوه نوردچون بیا