دشنهلغتنامه دهخدادشنه . [ دَ / دِ ن َ / ن ِ ] (اِ) کارد بزرگ و مشمل . (از لغت فرس ). نوعی از خنجر است که بیشترمردم لار می دارند. (برهان ). خنجر. (غیاث ) (بحر الجواهر) (از دهار) (از منتهی الارب ). خنجری باشد که عیاران بر میان
دسینهلغتنامه دهخدادسینه . [ دَ ن َ / ن ِ ] (اِ) دسین . خُم باشد اعم از خم سرکه و غیره . (برهان ) (از جهانگیری ). و رجوع به دسین شود.
تیزدشنهلغتنامه دهخداتیزدشنه . [ دَ / دِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) دشنه ٔ تیز و بران . دشنه ٔ سخت تند و برنده : ابوالمظفرشاه چغانیان که بریدبه تیزدشنه ٔآزادگی گلوی سؤال .منجیک (