دکشلغتنامه دهخدادکش . [ دَ ک ِ ] (ص ) در اصطلاح عامیانه ، شخص سست و بلندقد. (از فرهنگ فارسی معین ). دیلم . دیلاق .
دقیشلغتنامه دهخدادقیش . [ دُ ق َ ] (ع اِ) پرنده ای است خاکی رنگ و اندکی خال دار. (از ذیل اقرب الموارد از لسان ).
دقزدانهلغتنامه دهخدادقزدانه . [ دُ ق ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) گونه ای از شونگ و آن درختچه ای است که در جنگلهای مرتفع «نور» و «زیارت » وجود دارد. و در گیلان آنرا پلاخور نامند. دقزدون . الجاره . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به پلاخور شود.
دقزدونلغتنامه دهخدادقزدون . [ دُ ق ُ ] (اِ مرکب ) نامی است که در خلخال به دقزدانه دهند. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به دقزدانه و پلاخور شود.
حاجی مین دقزلغتنامه دهخداحاجی مین دقز. [ دُق ْ ق ُ ] (اِ مرکب ) مردی با مال بسیار؛ مگر من حاجی مین دُقّوَزم ؟ یعنی با سرمایه ٔ کم و تُنُک مرا این خرج یا بذل سزاوارنیست . مین دُقّز بزبان ترکی بمعنی هزار و نه است .
فیل د قزلغتنامه دهخدافیل د قز. [ دُ ق ُ ] (از فرانسوی ، اِ مرکب ) لفظاً به معنی نخ اسکاتلند یا اسکاتلندی است . (یادداشت مؤلف ). نوعی نخ که اصل آن از اسکاتلند است و جوراب از آن بافند: جوراب فیل دقز. (یادداشت دیگر) (فرهنگ فارسی معین ).
دقزدانهلغتنامه دهخدادقزدانه . [ دُ ق ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) گونه ای از شونگ و آن درختچه ای است که در جنگلهای مرتفع «نور» و «زیارت » وجود دارد. و در گیلان آنرا پلاخور نامند. دقزدون . الجاره . (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به پلاخور شود.
دقزدونلغتنامه دهخدادقزدون . [ دُ ق ُ ] (اِ مرکب ) نامی است که در خلخال به دقزدانه دهند. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به دقزدانه و پلاخور شود.
حاجی مین دقزلغتنامه دهخداحاجی مین دقز. [ دُق ْ ق ُ ] (اِ مرکب ) مردی با مال بسیار؛ مگر من حاجی مین دُقّوَزم ؟ یعنی با سرمایه ٔ کم و تُنُک مرا این خرج یا بذل سزاوارنیست . مین دُقّز بزبان ترکی بمعنی هزار و نه است .