دلماءلغتنامه دهخدادلماء. [ دَ ] (ع ص ) مؤنث أدلم . سخت سیاه . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). ج ، دُلم . (ناظم الاطباء). رجوع به أدلم شود. || (اِ) شب سی ام از ماه قمری ، بسبب تاریکی و ظلمت آن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
دلماچلغتنامه دهخدادلماچ . [ دَ ] (اِ) مترجم ، به لهجه ٔ گناباد خراسان . (یادداشت لغت نامه ). رجوع به دیلماج شود.
دیلیمیالغتنامه دهخدادیلیمیا. (اِ) ذیلیمیا. ذوالفرضین . (یادداشت مرحوم دهخدا). این کلمه در فرهنگ نفیسی بدین سان ترجمه شده : قیاس مقسم ، برهان قاطع، قیاس اقرن ذوحدین . رجوع به قیاس (در منطق ) شود.
دیلمیلغتنامه دهخدادیلمی . [ دَ ل َ ] (اِخ ) ابوالحسن (یا ابوالحسین ) مهیاربن مرزویه (متوفی بسال 428 هَ . ق . شاعر معروف عرب زبان ایرانی الاصل که توسط سیدرضی از زردشتی بدین اسلام گروید (394 هَ . ق .). مهیار دیلمی از نظر معانی ش
دیلمیلغتنامه دهخدادیلمی . [ دَ ل َ ] (اِخ ) از شعرا و علمای سابق بود و بعضی قزوینی اش شمرند و از تخلصش معلوم است ، علی ای حال شاعری ماهر و خوش طبع بوده است . (از مجمعالفصحاء ج 1 ص 218).
دلملغتنامه دهخدادلم . [ دُ ] (ع ص ) ج ِ أدلم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به أدلم شود. || ج ِ دَلماء. (ناظم الاطباء). رجوع به دلماء شود.
ادلملغتنامه دهخداادلم . [ اَ ل َ ] (ع ص ) سیاه ، از مردم و خر و جز آن . پوست سیاه . || مرد دراز و سیاه . (مهذب الاسماء). || مرد دراززنخ . (مهذب الاسماء). درازچانه . || بزرگ لب . مؤنث : دَلْماء. ج ، دُلم .