دنیدهلغتنامه دهخدادنیده . [ دَ دَ / دِ ] (ن مف ) روان با شوکت و حشمت . خرامیده به نشاط. (ناظم الاطباء). به نشاط خرامیده و به خوشحالی راه رفته . (برهان ) (آنندراج ): امراح ؛ شادمانه گردانیدن . دنیده گردانیدن . (المصادر زوزنی ). رجوع به دنیدن و دنان شود. || خوشح
ترسدیکشنری عربی به فارسیدندانه , دنده چرخ , دندانه دار کردن , حقه بازي , طاس گرفتن (درتخته نرد) , دنده , چرخ دنده , مجموع چرخهاي دنده دار , اسباب , لوازم , ادوات , افزار , الا ت , جامه , پوشش , دنده دار(يادندانه دار) کردن , اماده کارکردن , پوشانيدن
دندهلغتنامه دهخدادنده . [ دَ دَ / دِ ] (اِ) هر یک از استخوانهای پهلو. ضلع. (از ناظم الاطباء). استخوان پهلو. فقره . هریک از استخوانهای دو جانب وحشی تن آدمی از یمین و شمال . هر یک از استخوانهای سینه ٔ پهلو. قبرقه . هر یک از استخوانهای منحنی و قوسی شکل که قفس سی
دندهفرهنگ فارسی عمید۱. ‹دند› (زیستشناسی) هریک از دوازده استخوان قوسیشکل که از ستون مهرهها بهطرف جلو و به سمت جناغ سینه کشیده شده و قفس سینه را تشکیل میدهند.۲. هریک از دندانههای چرخ یا میلۀ دندانهدار ماشین.
دندندهلغتنامه دهخدادندنده . [ دَ دَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از دندیدن . که بدندد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دندیدن شود.
چرخ گردندهلغتنامه دهخداچرخ گردنده . [ چ َ خ ِ گ َ دَ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چرخ . چرخ گردان . آسمان . فلک . چرخ گردون . گردون . سپهر : نگارنده ٔ چرخ گردنده اوست فزاینده ٔ فره ٔ بنده اوست . فردوسی .</p
خندندهلغتنامه دهخداخندنده . [ خ َ دَ دَ / دِ ] (نف ) آنکه خنده کند. خنده کننده . ضاحک . (یادداشت بخط مؤلف ): هرهار؛ بیهوده خندنده . هأهاء؛ مرد نیک خندنده . (منتهی الارب ).
گنبد گردندهلغتنامه دهخداگنبد گردنده . [ گُم ْ ب َ دِ گ َ دَ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان است : چون نبینی که یکی زاغ و یکی باز سپیداندرین گنبد گردنده پس یکدگر است . ناصرخسرو.ای گنبد گرد