دوزایلغتنامه دهخدادوزای . [ دُ] (نف مرکب ) دوزا. دوزاینده . (از برهان ) (از انجمن آرا). زن که دو بچه از یک شکم آرد. توأمان زاینده .
دوزالغتنامه دهخدادوزا. (نف ) صفت دائمی از دوزیدن . (دوختن ) کسی که دوزد. دوزنده ؛ درا و دوزا. (یادداشت مؤلف ) : ...ای دلبر درّا دوزانیک می بری و خوش می دوزی .رجوع به درا و دوزا شود.
دوزالغتنامه دهخدادوزا. [ دُ ] (نف مرکب ) دوزای . کسی که دوبچه با هم بزاید. که بچه ٔ توأم بزاید. که دو بچه از یک شکم زاید. (از یادداشت مؤلف ). رجوع به دوزای شود.
دوزایلغتنامه دهخدادوزای . (اِ) دورای و مزمارو نایی که مطربان نوازند. (ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) (از برهان ) (از آنندراج ). رجوع به دورای شود.
دیوزایلغتنامه دهخدادیوزای . [ وْ ] (نف مرکب ) (از: دیو + زای ، زاینده ) دیوزاینده . زنی که بچه های شیطان صفت زاید. || کنایه از مردم غصه ناک . (برهان ). مغموم . (ناظم الاطباء). || کنایه از مردم غضب آلود باشد. (از برهان ). تندخوی . (ناظم الاطباء). خشم آلود : دیوزائیست
دوجانبهلغتنامه دهخدادوجانبه . [ دُ ن ِ ب َ / ب ِ ] (ص نسبی ) ذوجنبتین . (یادداشت مؤلف ). || ذات البین . دوسویی . دوطرفی : دوستی دوجانبه . احترام دوجانبه . قرارداد دوجانبه . محبت دوجانبه . خویش دوجانبه ؛ هم از طرف پدر و هم مادر یا هم نسبی و هم سببی . (یادداشت مو
دوجامهdouble2واژههای مصوب فرهنگستانکسب دو قهرمانی در جامهای معتبر ملی یا قارهای یا جهانی یا بینالمللی در یک فصل
دوضربهلغتنامه دهخدادوضربه . [ دُ ض َ ب َ / ب ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) (از: دو + ضرب + ه ) دوضرب . ضرب در دو نوبت . دوضربه زدن . دوبار. زدن . || کنایه است از دوجا متمتع شدن چنانکه دلال از فروشنده و خریدار. (یادداشت مؤلف ). || دورویه . دوجهتی . (فرهنگ فارسی معین )
حسن قیاسلغتنامه دهخداحسن قیاس . [ ح ُ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نزد بلغاء آن است که در ربط لفظی آورد مکرر و مفهوم آن دو چیز باشد و اگر هر دو جا یک مفهوم مراد دارند معنی تمام نگردد. مانند:ای آنکه خدات داد ملک ابدی در جان بخشی بنام خود سنگ زدی اسکندر اگر پیل ز شاهان ستدی آنی تو
زبرقانلغتنامه دهخدازبرقان . [ زِ رِ ] (اِخ ) ابن عمروبن امیةبن خویلد. از طبقه ٔ دوم تابعین است و از او نقل حدیث کنند. (طبقات ابن سعد چ لیدن ج 9 ص 184). ابوحاتم رازی آرد: زبرقان بن عمرو و بگفته ٔ برخی : زبرقان بن عبداﷲبن عمروبن
ابوالفضللغتنامه دهخداابوالفضل . [ اَ بُل ْ ف َ ] (اِخ ) بیهقی . الشیخ ابوالفضل محمدبن الحسین الکاتب البیهقی . ابوالحسن علی بن زید بیهقی در صص 178 - 175 گوید: او دبیر سلطان محمود بود به نیابت ابونصربن مشگان و دبیر سلطان محمدبن محم
دوجانبهلغتنامه دهخدادوجانبه . [ دُ ن ِ ب َ / ب ِ ] (ص نسبی ) ذوجنبتین . (یادداشت مؤلف ). || ذات البین . دوسویی . دوطرفی : دوستی دوجانبه . احترام دوجانبه . قرارداد دوجانبه . محبت دوجانبه . خویش دوجانبه ؛ هم از طرف پدر و هم مادر یا هم نسبی و هم سببی . (یادداشت مو
دوجامهdouble2واژههای مصوب فرهنگستانکسب دو قهرمانی در جامهای معتبر ملی یا قارهای یا جهانی یا بینالمللی در یک فصل