دودمسلغتنامه دهخدادودمس . [ دو دَ م ِ ] (ع اِ) یک نوع ماری آماسیده گلو و سخت بد و دارای زهری مهلک . ج ، دودمسات و دوامیس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
دودآمیزلغتنامه دهخدادودآمیز. (ن مف مرکب ) که آمیخته به دود باشد. که با دود آمیخته باشد. که دود آن را فراگرفته باشد. || کنایه از دم آلوده به آه است . همراه آه : بخور مجلسش از ناله های دودآمیزعقیق زیورش از دیده های خون پالای .سعدی .
دودمساتلغتنامه دهخدادودمسات . [ دو دَ م ِ ] (ع اِ) ج ِ دودمس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به دودمس شود.
دودمساتلغتنامه دهخدادودمسات . [ دو دَ م ِ ] (ع اِ) ج ِ دودمس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به دودمس شود.